اگر یه روز اونقدر درآمد داشتم که به راحتی بتونم قسمت اعظمش رو بزنم به کس گاو ، حتما حتما خودم رو با محصولات بهداشتی کره ای خفه می کنم.

کرم های مختلف ( ضد آفتاب / آب رسان / مرطوب کننده / دور چشم / شب / روز )

سرم های ( لایه بردار / ضد چروک / روشن کننده / جوان کننده / کلاژن ساز )

محصولات مراقبتی مو ( نرم کننده / تقویت کننده / درخشان کننده )

سرم و ماسک دست و پا و صورت و بدن و شامپو و صابون و رژ لب و همه چیییی همهههه چییی

واقعا دنیای زیبا و گرونیه :(

------------------------------------

یادمه یه بار با الهام حرف میزدم ، یه بار که نه روزهای متوالی هر روز شاید نیم ساعت از خوبی محصولات پوستی کره ای می گفتم و مدل یه چیز رو شرح میدادم اما اون یه بار بهم گفت خب همه اینا رو بخوای بخری چقدر میشه ( اون موقع حساب کردم چیزایی که دوسشون دارم و اولویت دارن و واقعا علاقمندم حدودا پنج شیش میلیون تومن میشد ) گفتم نهایتا شیش تومن بشه ....

نگام کرد و گفت : همین؟ شیش تومن ؟؟؟؟ خب یعنی تو نداری شیش تومن بری بخری؟؟؟ اگر مطمین باشی بابت جواب گرفتن میری میخری دیگه پولی نیست واسه تو . ( اون موقع حدودا حقوق یک ماهم همین رقم میشد)

و بعد در کمال تعجب، دیگه دلم اینا رو نخواست. نه بخاطر پول و هر چیز دیگه .... فهمیدم اونقدر دیر و سخت نبوده و همش احساسات بودن.... حس محرومیت و عقب موندن و فقری که تو وجودم نهادینه شده ..... و اونجا که آگاه شدم دیگه نخواستم و تا مدت ها رهاش کردم.