خرمالو

آگاهی خیلی چیز مهم و خوبیه و همه هم میدونن ، اما اینکه به احساسات آگاه باشی یکی از سوپر پاورهاست برای بشر.

اینکه بدونی دلتنگی صرفا یه احساسه و کاری برای رفعش ازت برنمیاد، تقلای بیخود نکنی و به یاد بیاری که بدون اون آدم خاص هم زندگی کردی و میتونی زندگی کنی برای خیلیا بسیار زمانبره.

روزهات به سختی میگذره؟ قطعا بله

شبها سگ سیاه افسردگی پنجه هاش رو توی قلبت فرو میکنه؟ حتما همینطوره

خواب که می بینی اون آدم خاص توی خوابهات هست؟ احتمالا اگر آدمی باشی که زیاد خواب ببینی

احتمال اینکه از نزدیک ببینیش خیلی کمه ؟ خیلی خیلی کم.

اما کاری از دستت برمیاد؟ خیر

از دست دادن آدم ها ( بهم زدن رابطه ها، مرگ، جدایی و دوری و مهاجرت و..... ) اتفاقیه که برای همه ما پیش میاد. برای بعضی ها کمتر و برای بعضی ها بیشتر و خیلی زودتر .

مثلا دیشب وقتی پست غم انگیز گیسو، توی کانالش رو خوندم، بهش پیام دادم که کاش این همه آدم نمی اومدن و نمی رفتن، یکی بود و همش بود.

این عادت به ترک کردن آدم ها (یا سختتر، ترک شدن توسط آدمها) هر بار، مثل دفعه اول دردناکه و هیچ وقت عادی نمیشه. اما همه اینا احساسات ما هستند و باید آگاه باشیم و توی دامشون نیفتیم.

پ.ن : البته این متن رو یه آدمِ مغرورِ کله شقِ خودرای نوشته، خیلی روی حرفاش حساب نکنید.